Schoolleider, beleidsmaker, docent. Het CV van Dirk Olsthoorn (51) getuigt zowel van een sterke inhoudelijke drijfveer als talent voor besturen. In coworkingspace Kunst na Arbeid, Westerdijk 52 te Hoorn, is hij echter vooral schrijver. Hier vindt hij de rust en ruimte om aan zijn debuut te werken.
Wat wordt het voor boek? Een biografische roman over de bijzondere liefdesgeschiedenis van zijn ouders (priester en juf). Met uitzicht over het Markermeer, brengt hij de archieven tot leven. Zijn toetsenbord ratelt voortdurend, maar het zal nog wel even duren voordat zijn boek het licht ziet.
Toch wil de schrijver uit Beets (NH) daar wel iets over loslaten. “Mijn ouders ontmoetten elkaar in Coevorden”, steekt hij van wal. “Mijn moeder was juf op de katholieke lagere school, mijn vader was priester. Na het Tweede Vaticaans Concilie ging hij op tournee om de kerk te moderniseren. Bijvoorbeeld door de mis in het Nederlands te doen. Tot die tijd werden alle gebeden in het Latijn gedaan en begreep niemand er een woord van. Zijn moderne interpretatie van de bijbel sprak velen aan.” De moeder van Dirk worstelde in die tijd met haar geloofsbeleving, en vond gehoor bij deze priester. Ze vroeg hem om raad. “Het bleef niet bij een advies, ze werden verliefd op elkaar.”
Dirks vader leeft niet meer. Vorig jaar overleed ook zijn moeder. “Tijdens het opruimen, vond ik een ordner vol brieven en dagboeknotities uit die tijd. Toen wist ik, dit verhaal wil ik vertellen.”
Wat doet dit verhaal persoonlijk met jou?
“Ik ken hun liefdesverhaal goed, ze hadden het er vroeger vaak over. Ik schrijf het boek als een roman. Wat het bijzonder maakt, is dat ik mij verplaats in de hoofdpersonen. Ik vertel het vanuit het perspectief van mijn ouders. Bij het schrijven stel ik mij voor hoe zij het beleefd hebben, en wat ze zouden zeggen. Dat begint bij hun jeugd en gaat door tot het moment dat mijn vader uit het klooster gaat. Ik leer mijn ouders op een andere manier kennen en leer daardoor ook iets over mijzelf.”
Dit verhaal gaat over je ouders, de Kerk en een zekere cultuur/tijdgeest. Je vertelde me ook over je zus met downsyndroom. Die gezinsdynamiek is eveneens interessant. Komt dat ook aan bod?
“Het verhaal over het gezin waarin ik ben opgegroeid, is een boek op zich. Voor mij persoonlijk nog urgenter om te vertellen, en ik denk zeker ook interessant voor gezinnen waarin kinderen opgroeien naast een broer of zus die ‘anders is dan anderen’. Ik heb er nu voor gekozen eerst te oefenen met dit boek over mijn ouders. Ik denk ook wel omdat het minder confronterend is voor mij.”
Je weet diverse functies met elkaar te combineren. Analytisch, beschouwend en bestuurlijk. Is het moeilijk om tussen die rollen te schakelen?
“Het voelt niet echt als schakelen. Het liefst doe ik alles tegelijk. Dat gaat eigenlijk vanzelf. Als ik iets leuk vind, zeg ik niet gauw nee. Ik vind het fijn om zowel beschouwend als praktisch te werken. Zo kan ik ’s ochtends werken aan een stuk over een onderwijsvisie en ‘s middags de handen uit de mouwen steken. Een ideale combinatie. Wanneer er geen verbinding is tussen beleid en praktijk, kom je niet tot ontwikkeling. Welke mooie plannen er ook worden gemaakt, ze komen pas tot leven door de mensen die het uitvoeren.”
Hoe is het om te werken op dit kantoor?
“Elke vrijdag werk ik bij Kunst na Arbeid. Ik kijk daar de hele week naar uit en sla nooit over. Steven is er vaak op vrijdag en Wouter en Michel ook. Ik vind het erg leuk om samen te werken met zoveel verschillende mensen met verschillende beroepen. Het inspireert mij en je leert van elkaar. Nou moet ik zeggen dat ik op vrijdag vooral aan het schrijven ben, maar tijd voor een praatje is er altijd wel en ik word er altijd vrolijk van. Behalve dat Steven een goede gastheer is – je komt niets tekort – heeft hij ook een goed gevoel voor humor. Mij krijgt hij in ieder geval vaak aan het lachen. Vorige week hadden we de eerste Kunst na Arbeid-borrel. Daar waren bijna alle flexwerkers aanwezig. Leuk om iedereen te ontmoeten! Helaas kon ik na de borrel niet mee naar het restaurant. Maar de borrel houden we erin, dus er komt vast nog wel een herkansing.”
Zoek jij ook een fijne plek om te schrijven of ander werk te doen? Kom dan langs voor een koffie en een kijkje.